słabe, rzekłbym nawet… – …koszmarek telewizyjny. obejrzałem dwa odcinki i więcej nie chcę. liczyłem na dużo – lubię wampirze historie takie jak "wampir w brooklynie" (wiem, wiele osób nie przepada za tym filmem), "hellsing" (wiem, manga) czy "wywiad z wampirem", grywałem trochę w "świat mroku", ale wiele rzeczy czyni ten serial całkowicie niestrawnym. przede wszystkim odrzuca mnie wyjątkowo słaba gra aktorska na poziomie tej doświadczanej w sędzinie annie marii wesołowskiej. nie spotkałem się z ani jednym wyjątkiem. rozmowa sookie z billem w barze podczas ich drugiego spotkania, spacer po cmentarzu gdy mają się pocałować czy końcówka drugiego odcinka z łysym wampirem w roli straszaka to doskonałe przykłady, że nawet w głośnych amerykańskich produkcjach próbuje się przemycić tandetę. postacie rzucają mocne kwestie typu "nie jestem już człowiekiem" o odwracają się od swoich rozmówców. dobry chwyt, ale w telenoweli. trudno jednak dobrze zagrać postacie, których jednowymiarowośc aż tak kłuje w oczy. sookie w kółko powtarza, że wampiry są w porządku, ślini się na widok billa i słyszy głosy, sam tylko za nią łazi i błaga o spojrzenie, a babcia ciągle wierzy w jej rozsądek. ot, cała głębia. co więcej serial łamie kilka zasad, którymi rządzą się światy z wampirami. srebro powinno działać na wilkołaki, a śmiertelnik, który napije się wampirzej krwi powinien stać się ghoulem, a nie swoją zdrowszą wersją z lepszym powonieniem i ciągotami seksualnymi. historia? dwudziestolatka-telepatka zakochana w wampirze, w której zakochany jest jej szef-zmiennokształtny, która ma brata, w której zakochana jest jej najlepsza przyjaciółka z konfliktem ludzie kontra wampiry w tle a’la x-men, choć wychodzi na to, że wampiry okażą się jednak nie takie ok. każdy odcinek zawiera jakąś scenę seksu, ale ich poziom jest wyjątkowo niski, a twórcy, którym najwyraźniej zabrakło wyobraźni, garściami czerpią pomysły z filmów takich jak np. "american psycho" (jason i dawn przed lustrem niemalże w identycznej pozie jak patrick bateman z prostytutką) żeby jednak nie mieszać całkowicie serialu z błotem, pochwalę jeden element, który mi się spodobał. mianowicie każdy serial musi mieć jakąś czołówkę, a ta bardzo przypadła mi do gustu – urywki filmów retro, widoków bagien i rozkładającego się psa z fajną piosenką w tle. klimacik pierwsza klasa. szczerze odradzam jego oglądanie. szkoda czasu. może kroniki wampirze okażą się lepsze?